بوع (مفردات‌نهج‌البلاغه)بوع (بر وزن قول) یا باع یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای پا و استخوانی که زیر انگشت ابهام پا است می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص فتنه‌ها، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبوع (بر وزن قول) یا باع، به معنای پا و استخوانی که زیر انگشت ابهام پا است، آمده است. به گفته‌ی ابن اثیر در نهایة «باع و بوع.» مترادف و یکی هستند. در اقرب الموارد نیز آمده است: «البوع و الباع: عظم یلی ابهام الرجل.» با این بیان، این واژه به «سم اسب» نیز تطبیق می‌شود. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) درباره فتنه‌ها فرموده است: «تکیلکم بصاعها و تخبطکم بباعها؛ شما را با پیمانه خود وزن کرده و با پای خود لگد مال می‌کند.» منظور از «باع» ظاهرا «پا» می‌باشد. ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بوع»، ص۱۶۱. |